Prolog "Początek"

                   Wakacje minęły bardzo szybko. Ojciec Faith, Liama i Stilesa postanowił rozpocząć nowe życie po tym, jak ich matka odeszła parę miesięcy temu. Żona często chorowała... Jedną z poważniejszych chorób był rak mózgu.. na który niestety zmarła. Razem mieli wyprowadzić się z rodzinnego miasta, którym był piękny Nowy Jork. Celem był Beacon Hills. Drugim powodem przeprowadzki było to, że znalazł tam posadę szeryfa tegoż miasteczka. Wiedział, że jego dzieci poradzą sobie w nowym środowisku. Wiedział też, że byli silnymi czarodziejami. Niestety on sam stracił swoje moce już lata temu przez wzięcie ślubu ze zwykłym człowiekiem. Całe rodzeństwo szło do liceum; najstarszy był Stiles, który miał zacząć ostatni 3 rok szkolny, Faith - 2 rok, a najmłodszy Liam - 1 rok. Faith była bardzo troskliwa i po śmierci mamy odgrywała jej rolę. Opiekowała się nad braćmi oraz tatą. No cóż.. była teraz jedyną kobietą w domu. Nie martwiła się nową szkołą i przyjaciółmi. Była gotowa na wszystko.

- Dzieci! - krzyknął Linden, po czym dodał - Jedziemy!
- No już, już.. - westchnął Stiles.

- Jeszcze Faith się zbiera.. - powiedział Liam, który zeszedł na dół.

Została tylko córeczka tatusia. Mężczyźni zawsze byli szybsi od kobiet, na które trzeba czekać wieczność. Nareszcie nadeszła panna. Schodziła schodami bardzo powoli uważając na to, aby nie potknęła się na własnych szpilkach. Jej ubiór.. wyraźnie rzucał się w oczy. Dziewczyna miała na sobie długą letnią turkusową sukienkę, która dostawała do ziemi. Włosy spadały falami na jej ramię. Delikatny makijaż podkreślał oczy, usta.. można powiedzieć, że wszystko! Wkurzony Liam rzucił:

- Wyglądasz jak zdzira..

- Wiesz co.. Dziękuję! - wzburzyła się.

- A nie ma za co! - odpowiedział młodszy brat.

- Nie ma czasu na kłótnie, musimy już wyjechać. Pamiętacie? Podróż trwa 18 godzin! Jeśli nie wyjedziemy jak najwcześniej to natrafimy na kilometrowy korek w New Jersey! - oświadczył.

- Bez przesady, tato.. - dziewczyna wypowiedziała ze znużeniem.

- Gotowi? To wsiadamy! - oznajmił szczęśliwy tato.

Linden odpalił auto i ruszyli. Czekała ich długa, lecz ciężka droga. Dobrze, że mieli duże auto, bo inaczej nie przeżyliby tylu godzin razem obok siebie. Rodzeństwo lubiło nawzajem sobie dokuczać, robić na złość i robić wiele innych denerwujących rzeczy. Tak! W zupełności to będzie ciężka droga! Będą krzyki, sprzeczki, kłótnie, ale w głębi serca każdego z nich tkwiło pewne zadowolenie. Ten rozdział został zamknięty. Nowy Jork to przeszłość, o której lepiej nie pamiętać.

***

Po męczarni, następnego dnia przyjechali na miejsce. Stali swoim camperem na dużym wjeździe do garażu. Dom był całkiem ładny. Nie odstraszał swoim wyglądem, ale uprzyjemniał głębokim kolorem turkusu. Okna były z prawdziwego drewna, a w nich okiennice. W niektórych miejscach był wysadzany kamieniem. Całość tworzyła ciekawy efekt. Dzieciom od razu wpadł do gustu. Ojciec był nieco zmieszany. Jeszcze nie przywykł do nowego miejsca, ale wziął głęboki wdech i ruszył przed siebie w stronę drzwi. Miał ze sobą klucze, wręczono mu je przez mężczyznę, z którym był na spotkaniu dotyczącym nieruchomości. Wszystko załatwił wcześniej w poprzednim mieście. Mógł w tej chwili swobodnie otworzyć drzwi. Tak też poczynił. Przed jego oczami ukazał się korytarz. Prowadził on do otwartej przestrzeni, salonu połączonego z jadalnią i kuchnią. Wszyscy szli powolnym krokiem zerkając tu i ówdzie. Wnętrze było nieźle urządzone. Panował tu nowoczesny wystrój.
- Wow, ale tu cudownie! - przyznała Faith.
Nikt nie odpowiedział. Po prostu każdemu zaparło dech w piersiach. Może mogłoby być bardziej ekstrawagancko, ale było idealnie tak jak chcieli.
Po obejrzeniu całego domu. Każdy z osobna rozpakował swoje rzeczy w wybranych pokojach, które sobie ustalili. Używali teleportacji, aby nie schodzić po sto razy w dół i w górę. Przemieszczali się bardzo szybko. Nosili ze sobą różne przedmioty, które zostawiali w odpowiednich pomieszczeniach.
Porządki dobiegły końca. Faith i pozostali postanowili położyć się do łóżka, wszyscy byli strasznie wyczerpani. W końcu musieli się wyspać, ponieważ miał nastąpić NOWY dzień.

***

Słońce przebijało się przez rolety w pokoju dziewczyny. Poddała się i gwałtownie otworzyła powieki. Mocno poczuła promyki na jej gałkach ocznych. Poraziły ją jak kopnięcie prądem. Przewróciła się szybko na drugą stronę. Nie spało jej się dobrze, dlatego była ospała. Z trudem wstała z łóżka i sięgnęła po ciuchy na przebranie. Po chwili znalazła się w łazience i zamknęła na zamek. Odkręciła wodę, zdjęła koszulę nocną i z przyjemnością weszła do wanny. Zimna woda orzeźwiła jej ciało. Delikatnie myła każdą część. Uwielbiała swój szampon o zapachu truskawki. Dlatego lubiła takie kąpiele. Gdy Faith umyła się zeszła na dół, aby zjeść śniadanie. Zgłodniała jak diabli. Wpadła na pomysł, aby zrobić pancakes. Ubóstwiała owe grube, kaloryczne naleśniki, jednak mogła sobie pozwolić. Miała w planach po posiłku wyjść pobiegać, po to, żeby je spalić. Z tej przyczyny ma zgrabną sylwetkę. Na talerz nałożyła kolejny naleśnik i kolejny. Tworzyły małą wieżę, którą polała syropem klonowym. Słodkości!

Agresywnie wzięła ogromny kęs i delektowała się nim przez najbliższe sekundy. Powtarzała tą czynność, aż zjadła wszystko. Na końcu popiła witaminowym sokiem pomarańczowym i energicznie wyskoczyła z domu. Przez chwilę biegła w miejscu, zaraz po tym robiła pajacyki. Wiecznie trzymała się zasady "Rozgrzewka przed bieganiem". Zapewne łatwo to brzmi, ale bez tego możliwe byłoby naciągnięcie sobie, którychś z kończyn. A kontuzje nie są dla niej.

Chciała poznać okolicę, nigdy dotąd tu nie była i miała zamiar obczaić, co ciekawego tu się znajduję. Zadecydowała, że skręci w prawo, a potem prosto. Biegła truchcikiem w jednym kierunku. W uszach miała słuchawki i słuchała rockowych kawałków The Pretty Reckless. Relaks był jej drugim imieniem. Poświęcała większość czasu na odprężenie ciała, dlatego była spokojna i opanowana. Błyskawicznym krokiem zaczęło robić się ciemno. Niebo zmieniło barwę na szarą. Dziewczyna powinna wracać o tej porze. Straciła swoją pewność, co do odkrycia paru uliczek ciągnących się od domu. Zrobiła półokrąg i zawróciła. Biegła trochę szybciej.. Zdjęła nawet słuchawki; sprawdzić, czy ogólnie jest okej. Zerknęła na buta, w którym rozwiązała się sznurówka. Nie chciała się zatrzymywać przez głupią drobnostkę. Spojrzała przed siebie i nagle na jej oczach pojawił się człowiek.. tak jakby człowiek. Ten ktoś lub coś wyglądało jak wilko-yeti. Stworzenie zaczęło się zbliżać, lecz ona nie wiedziała, co robić. A! Była czarodziejką, nie miała się czego obawiać. Wykrzyknęła zaklęcie:
- Depulso!
Ku zdziwieniu czar nie zadziałał na osobnika.. miał go odepchnąć.. ale nic go nie dotknęło.

Został plan B. W nogi! Jej zamiarem było ominięcie istoty. Biegła, ile sił. Niespodziewanie poczuła olbrzymi ból w prawym boku. Coś chwyciło ją za ramię, potem za nogę. Czuła ostatecznie ostry ból.. i ciemność przywitała ją przed sobą.

_ _ _ _ _ _

Witajcie! Nie jestem super pisarzem, piszę zdania, a potem poprawiam po 5 razy. Robię tysiąc błędów, ale mam nadzieję, że jakoś mnie zrozumiecie. Tak naprawdę to zaczynam i ten prolog pisało mi się dość długo, bo parę godzin, ale jest mega krótki! Co wynika, że jestem beznadziejny :) Jest już 3 nad ranem, więc zmykam!

Jeśli czytacie, proszę o zostawieniu po sobie komentarza + zaobserwujcie, jeśli możecie :)

~ Jasper B ~